Til lykke Iben

Í dag fögnum við afmæli Iben(ar) ofurskuttlu og hjúkku svo eitthvað sé nefnt.

Hún Iben kom í heiminn okkar fyrir jahh, tjahhh, svona 10 árum eða svo en hún hefur líklega verið til öllu lengur. Fyrstu kynni okkar voru góð og var mér strax ljóst að þarna væri kvennskörungur á ferð.

Ég og Daði litlibróðir (sem er mjög hrifinn af Danile Agger) vorum þá að vinna saman að hellulögn við lystasafn ASÍ og ég fékk það erfiða verkefni að vekja hann á morgnana þar sem hann leigði sér herbergi niðri í bæ. Daði var jú með vekjaraklukku og það var líka hægt að hringja dyrabjöllunni hjá honum en Daði kann nú ráð við svoleiðis löguðu. Þennan laugardagsmorgun hafið hann ekki fengið nægan nætursvefn, af ástæðum sem mér urðu seinna kunnar.

Þarna stóð ég nú fyrir utan hjá honum og hringdi dyrabjöllunni í gríð og erg, en Daði lá bara á eyranu sem hann heyrir með og svaf vært. Þá gerist það að einhver íbúinn í stigaganginum kemur út og greip ég tækifærið og hljóp inn. Ég tók stigan upp á fjórðu hæð í nokkrum skrefum, enda orðinn vel pirraður og banka eldsnöggt á dyrnar um leið og ég ríf þær upp (Daði bróðir leigði eitt herbergi með WC).

Ég veit satt best að segja ekki hvoru okkar brá meira mér eða Iben en Daði lá bara sofandi á eyranu sínu. Iben hafði nefnilega gefis upp á þessum annars huggulega dreng sem bara svaf og staðið upp til að opna fyrir þessum kolóða dyrabjölluhringjara. Ég sá því glitta í huggulegann botninn á ofurhjúkkunni þar sem hún smeigði sér undir sængina á rétt undir hraða hljóðsins he he he. Það er eilæg sannfæring mín að betri leið til að kynna mákonu fyrir fjölskyldunni sé vandfundin.

Elsku best Iben til hamingju með afmælið og mikið hlakka ég til að hitta ykkur í sumar.